Informacja dla rodziców dzieci po raz pierwszy przekraczających próg przedszkola   Poczytaj mamo, poczytaj tato... 2015-08-24; Autor: Elżbieta Bielak

      Debiut w przedszkolu to niełatwa sprawa! Malucha czekają poważne zmiany w życiu, często trudne do zaakceptowania. Ale to, co nowe, wcale nie musi być niedobre. Do trudnych sytuacji trzeba po prostu dziecko i siebie przygotować. Dziecku, Rodzicom i sobie życzymy, aby ten pierwszy krok do samodzielności łączył się z miłymi przeżyciami.

                                                            Co do przedszkola?

•  luźne spodnie lub spódnica w gumkę, bluza dresowa lub lekki sweterek - czyli ubiór "na cebulkę", ważniejsza wygoda od elegancji,

•  kapcie - najlepiej na rzepy, kurtka z suwakiem, który łatwo się zapina,

•  ubrania z rozciągliwymi dekoltami,

•  majtki i spodnie na zmianę (gdyby zdarzyła się "wpadka"),

•  podkoszulek do przebrania (gdy przy zupie zadrży ręka),

•  ulubiona poszwa na koc do leżakowania lub wybrana w sklepie razem z dzieckiem,

•  ukochana przytulanka, dzięki której łatwiej będzie przeżyć rozstanie z mamą.

                                                   Nadaję się na przedszkolaka:

•  zostaję na trochę bez mamy,

•  sygnalizuję w sposób zrozumiały swoje potrzeby,

•  umiem się ubrać i rozebrać (jeszcze nie całkiem samodzielnie),

•  umiem się sam załatwić i umyć ręce (czasami ktoś mi pomaga),

•  sam jem (chociaż nie robię tego szybko),

•  mówię zdaniami (to nie jest największy problem, bo w przedszkolu się nauczę).
  

                                        Co może pomóc dziecku?

•  wcześniejsze przyzwyczajanie dziecka do przebywania w nowym miejscu pod opieką osób trzecich:

- spacer z osobą znajomą i pozostawienie na chwilę pod jej opieką dziecka,
- wspólna wizyta u znajomych, tak by dziecko zajęte było zabawą z innymi dziećmi, zaś dorośli rozmową w innym pomieszczeniu,
- wyjście z dzieckiem na zakupy, do urzędu itp., tak by dziecko miało stanąć z boku i pod okiem dorosłego (z niewielkiej odległości) poczekało na niego,
- pozostawianie dziecka w tzw. salach zabaw pod opieką personelu (najpierw tylko na chwilę, potem należy wydłużać ten czas),

•  kontaktowanie dziecka z rówieśnikami, np. na placu zabaw, zapraszanie do siebie znajomych z dziećmi, odwiedzanie ich, w celu kształtowaniu tolerancji dziecka na obecność innych dzieci i uczenia, że funkcjonują na równych prawach,

•  kształtowanie umiejętności komunikowania się z innymi (werbalne i niewerbalne):

- stymulowanie rozwoju mowy,
- nieodgadywanie i niezaspakajanie potrzeb dziecka zanim je zasygnalizuje,
- podawanie poprawnych wzorców językowych zamiast dostosowywanie się do swoistej mowy dziecięcej,
- niezadowalanie się tylko komunikatami niewerbalnymi,

•  uczenie dziecka poprzez zabawę czynności związanych z samoobsługą (jedzenie, ubieranie, korzystanie z toalety),

•  informowanie dziecka o tym, że czas w przedszkolu będzie spędzało w towarzystwie innych dzieci, bez rodziców,

•  ważne, aby rodzice podczas rozstania z dzieckiem byli spokojni (dziecko wyczuwa niepokój) ? niepokój rodzica jest sygnałem dla dziecka, iż nie wszystko jest w porządku i rodzic się martwi,

•  zabawy z dzieckiem "w przedszkole", przedstawianie jego realnych zalet, m.in. obecność rówieśników, wielość zabawek,

•  akceptacja płaczu dziecka przez rodziców (naturalnej reakcji na nową sytuację) ? duża labilność uczuć dziecka powoduje, że za chwilę jest wesołe i świetnie się bawi,

•  wcześniejsze poznanie przedszkola - spacery w kierunku placówki, krótkie wizyty w ogrodzie przedszkolnym i przedszkolu, budzenie zainteresowania nowym miejscem, wspólne poznawanie szatni, sali i łazienki,

•  "kawałek domu" ? drobiazg przyniesiony przez dziecko z domu, np. ulubiona zabawka,

•  możliwość przebywania rodzica z dzieckiem w sali w pierwszych dniach jego pobytu,

•  wcześniejsze odbierania dziecka ? na początku (należy odbierać dziecko zgodnie z obietnicą)

- omówienie planu dnia i ustalenie kiedy przyjdzie rodzic (np. po obiadku, po podwieczorku) i punktualne odebranie dziecka ? brak rodzica o umówionej porze powoduje utratę zaufania do rodzica, zaburza poczucie bezpieczeństwa!

                                Co może zakłócić prawidłowy przebieg adaptacji dziecka?

•  niepewność decyzji

•  brak zaufania do przedszkola

•  podejrzliwość wobec personelu

•  wyrzuty sumienia, niepokój, lęk

•  brak doświadczeń społecznych w kontaktach z innymi dorosłymi i dziećmi

•  nadopiekuńczość, wyręczanie dziecka w czynnościach związanych z samoobsługą

•  straszenie dzieci

•  brak czasu dla dziecka

•  brak zrozumienia dla trudnych zachowań dziecka, odrzucenie.

                                                   Dobre rady:

•  kompletuj wyprawkę wspólnie z dzieckiem i ciesz się, że będzie korzystać z niej w przedszkolu,

•  nie przeciągaj pożegnania w szatni; pomóż dziecku rozebrać się, pocałuj je i wyjdź,

•  nie zabieraj dziecka do domu, kiedy płacze przy rozstaniu; jeśli zrobisz to choć raz, będzie wiedziało, że łzami można wszystko wymusić,

•  nie obiecuj: ?jeśli pójdziesz do przedszkola to coś dostaniesz? - kiedy będziesz odbierać dziecko, możesz dać mu maleńki prezent, ale nie może być to forma przekupywania,

•  kontroluj się co mówisz. Zamiast: ?już możemy wracać do domu?, powiedz: ?teraz możemy iść do domu?. To niby niewielka różnica, a jednak pierwsze zdanie ma negatywny wydźwięk, nie wymuszaj na dziecku, żeby zaraz po przyjściu do domu opowiedziało, co wydarzyło się w przedszkolu, to powoduje niepotrzebny stres,

•  jeśli dziecko przy pożegnaniu płacze, postaraj się żeby przez kila dni odprowadzał je do przedszkola tato, rozstania z tatą są mniej bolesne,

•  pamiętaj: żegnaj i witaj swoje dziecko zawsze uśmiechem!

Bibliografia:

E. Wącław, E. Bielak: "Pierwsze kroki w przedszkolu - adaptacja bez łez". Program adaptacyjny Samorządowego Przedszkola nr 87 "Lajkonik" w Krakowie, Kraków 2014.